خاطراتی از لاله های سرخ

تصور می شود شهدا انسان هایی بودند که رسیدن به مقام و جایگاه آنها کاری دشوار است اما مطالعه سبک زندگی و منش این شایستگان می تواند الگویی برای جوانان و نوجوانان نسل امروز باشد.

شهدای کازرون، شاید بتوان با نقل خاطرات، مرور وصایا و گفت وگو با خانواده شهدا قدمی هر چند کوچک در مسیر ترویج فرهنگ شهدا و نشر ارزش های آنها برداشت.

نباید این مهم فراموش شود که آسایش امروز ما مدیون این عزیزان است. غیور مردانی که عزیزترین چیز را که همان جان آنها بود بی منت برای امنیت و آرامش ما تقدیم کردند.

چند خاطره زیر به برخی از ویژگی های این سروقامتان اشاره دارد و نشان می دهد آنها با تهذیب نفس توانستند در راه حق گام بردارند.

** شهید خلیل مطهرنیا

تصمیم گرفته بود در جبهه دبیرستان بزند، می گفت: امروز بچه های ما اینجا می جنگند و خون می دهند، عده ای هم بی تفاوت و اشراف زاده، تو شهرها، بی خیال درس می خوانند.

فردا هم که درسشان تمام شد، مسئولیت های کلیدی مملکت را به دست می گیرند و این رزمنده ها باید بشوند زیردست آنها.

خلیل فکر وسیعی داشت، رفت پیش فرمانده و پیشنهاد تاسیس دبیرستان را داد.

فرمانده گفت: آقا چه می گویی؟ غیر ممکن است، مگر امکان دارد اینجا کسی درس بخواند؟ اینها از درس فرار کردند؛ شما می خواهید از جبهه هم آنها را فراری دهید؟

لیست افراد و نمرات آنها را به فرمانده نشان داد و گفت: نگاه کنید فرمانده، نمره ای اول رشته ریاضی فیزیک خواجه نصیر با معدل 19.5 به منطقه آمده این هم نمرات بقیه.

فرمانده روی دو زانو نشست و گفت: بروید ببینم چه می کنید.

** شهید ابراهیم هادی

یک روز ابراهیم کاری کرد که پدر از او خواست، از خانه بیرون رفت و تا شب بازنگشت، همه خانواده ناراحت بودند که ناهار چه خورده است.

شب که برگشت و با ادب سلام کرد، بلافاصله سوال کردیم، ناهار چه خوردی؟ ابراهیم گفت: در کوچه پیرزنی را دیدم که کلی وسایل خریده و نمی توانست به خانه ببرد، من هم به او کمک کردم، او هم خیلی تشکر کرد و به اصرار یک پنج ریالی به من داد. چون برای آن پول زحمت کشیده بودم، خیالم راحت بود که حلال است بنابراین با آن نان خریدم و خوردم.

** شهید مصطفی شمسا

برای بچه ها شکلات آورده بودند، مصطفی می گفت: هرکس شکلات خود را به من دهد برایش قرآن می خوانم، هر چه اصرار کردیم که برای چه آنها را جمع می کند، چیزی نگفت.

من هم گفتم به شرطی که برای من سوره یاسین را بخوانی شکلاتم را می دهم.

مدتی بعد به دیدار خانواده شهیدی در بوشهر رفتیم، وضع مالی مصطفی طوری نبود که بتواند برای آنها چیزی بخرد، شکلات ها را درآورد و به بچه ها داد، خجالت کشیدم از اینکه گفته بودم، برایم یاسین بخواند.

** شهید سید مصطفی معزی

همراه پدر برای نماز جماعت به مسجد رفت، صف اول، کنار پدر ایستاد، بزرگترها اعتراض کردند که شاید احکام نماز را بلد نباشد و نماز جماعت بقیه خراب شود.

پدر به آنها گفت: بیاید و هر سوالی می خواهید، از این پسر بچه بپرسید، اگر نتوانست جواب دهد، صف اول نایستد. آیت الله میلانی هم آنجا حضور داشتند، جلو آمدند و سوالاتی را پرسیدند.

شهید سید مصطفی در کمال آرامش همه را پاسخ داد، آن عالم وارسته که از جواب های او حیرت زده و متعجب شده بود، مصطفی را تشویق کرد و رویش را بوسید، 10 تومان هم به او هدیه داد و به اجازه دادند صف اول بایستد.

** شهید سید سجاد خاضع

در منطقه دشت عباس مستقر بودند، بعد از نماز سر سفره ناهار نشستند، غذا آبگوشت بود ولی سید سجاد بلند شد و رفت سراغ نان های خشکی که برای دور ریختن کنار گذاشته بودند و شروع به خوردن کرد.

گفتند: چرا این ها را می خوری؟ غذا که هست، گفت: پیرزن های بیچاره با عشق اینها را به جبهه می فرستند بعد شما آنها را دور می ریزید؟ فردای قیامت پاسخ زحمت آنها را چه کسی می دهد؟

** شهید بابک سرمدی

لباس های ورزشی او را شستم و اتو کشیدم تا برای روز امتحان آماده باشد، با عجله آمد خانه، آنها را برداشت و برد، از پنجره دیدم که آنها را به یکی از دوستانش داد، وقتی برگشت، خوشحالی در چهره او موج می زد.

با عصبانیت گفتم: من تازه لباس ها را اتو کرده بودم، چکار کردی؟ بغض کرد و گفت: دوستم همه نمره هایش بیست است اما اگر لباس ورزشی نپوشد، دو نمره از ورزش او کم می شود.

** کلام آخر

خاطرات مزبور نشان از روحیه انفاق، ایثار، پرهیز از اسراف و علم آموزی شهدا و توجه آنها به احکام دین و رزق و روزی حلال دارد.

از آنجا که جامعه نیازمند الگو سازی از سبک زندگی شهدا و ترویج فرهنگ مسئولیت پذیری اجتماعی است تا به منویات رهبر معظم انقلاب که دغدغه ایشان سبک زندگی ایرانی – اسلامی است، جامه عمل پوشانده شود، شایسته است روحیات، منش، رفتار، اخلاق، آرما ن ها و افکار این گنجینه های تمام ناشدنی به عنوان بهترین سبک زندگی و سیره عملی برای جامعه بخصوص نسل جوان مورد توجه قرار گیرد.

ایرنا