بانوی بردباری و پایداری

پنجم جمادی الاولی شهر مدینه با قدوم مبارک بانویی از تبار بهشتیان نورباران شد ؛ حضرت زینب کبری(س) بزرگ پرستار دشت کربلا که با تحمل و ایستادگی در برابر مشکلات توانست الگوی صبر و استقامت برای جهانیان شود.

شهدای کازرون، حضرت زینب کبری(س) اسوه ی صبر و ایثار در پنجم جمادی الاولی سال پنجم هجری در شهر مدینه دیده به جهان گشود، او دختر گرامی امام علی(ع) نخستین پیشوای شیعیان و حضرت فاطمه(س) بزرگ بانوی است. نام زینب را به معنای زینت پدر برای وی برگزیدند. ام الحسن و ام کلثوم از کنیه های وی به شمار می روند. الصغری، عصمة الصغری، ولیة اللّه العظمی، ناموس الکبری، شریکة الحسین(ع)، فاضله، کامله و … از لقب های این بانوی بزرگوار محسوب می شوند.

حضرت زینب(س)، در دوره ی کودکی خویش از وجود پربار رسول اکرم(ص) بهره برد و از چشمه ی معرفت ایشان سیراب شد تا بتواند مشق صبر و استقامت را در دفتر هستی بنگارد.

پس از چندی پیامبر اکرم(ص) رحلت فرمودند و این اسوه ی صبر و پایداری، نخستین غم هجران را در هنگامه ی کودکی تجربه کرد.

حضرت زینب(س) بعد از چند ماهی حضرت فاطمه(س) را از دست داد و در این روزهای پرفراز و نشیب تنها با بردباری توانست تسکین دهنده ی آلام خاندان خویش شود. ایشان در مسجد با بیان سخنان حضرت فاطمه(س) به دفاع از اهل بیت(ع) پرداخت و ماجرای فدک را روایت کرد.

وی در کنار پدر، رشد و پرورش یافت و به مدت 35 سال از آموزه های ایشان درس استقامت و ایثار را فراگرفت، اما دشمنان خاندان اهل بیت(ع) که حضور امام (ع) را مانعی برای رسیدن به اهداف خود می دیدند، امام علی(ع) را به شهادت رساندند و حضرت زینب(س) در این زمان رسالت سنگین مبارزه با دشمنان اسلام را بر عهده گرفت.

حضرت زینب(س) در زمان امامت برادرش امام مجتبی(ع) شاهد بی وفایی مردم آن روزگار، توطئه های حساب شده ی دشمنان و تبلیغات گسترده و دقیق معاویه بود و در واقعه ی کربلا حضور چشمگیری داشت و شاهد شهادت خاندان اهل بیت(ع) و برادرش امام حسین(ع) بود. اما حضرت زینب(س) هرگز در برابر سختی ها تسلیم نشد و با استواری زیبنده ای، رسالت خویش را که نشر واقعه ی عاشورا بود، در میان توفان حوادث به انجام رساند.

حضرت زینب(س) با مجاهدت و قیام شجاعانه ی خویش در برابر زورگویان و همچنین فریب ‏خوردگان زمان، آن چنان از قیام امام حسین(ع) دفاع کرد که ‏تا قیام رستاخیز، نام ایشان همواره زنده و جاودانه است.

سرانجام این بانوی دشت کربلا پس از سال ها رشادت و دلیری در پانزدهم رجب 63 هجری قمری در شام به دیدار حق شتافت و پیکر مطهر آن بانوی بزرگوار در دمشق به خاک سپرده شد. اینک بارگاه ایشان زیارتگاه عاشقان و ارادتمندان اهل بیت(ع) است.

پنجم جمادی الاولی به مناسبت سالروز تولد حضرت زینب(س) این اسوه ی صبر و استقامت روز پرستار نامیده شد تا در چنین روزی بتوانیم از سپیدجامگانی قدردانی کنیم که با الگو قراردادن این بانوی بزرگ همه ی لحظه های زندگی خویش را صرف نگهداری از بیماران می کنند و تسکین دهنده ی دردهای آن ها هستند.

واژه ی پرستار (NURSE) از کلمه ی لاتین (NUTRIX) به معنای تغذیه گرفته شده است. پرستار را می توان یکی از اعضای کلیدی در گروه مراقبت های بهداشتی و درمانی دانست که نقش ارزنده ی او در پذیرش، آماده سازی، مراقبت ها و حمایت های جسمی و اجتماعی مورد پذیرش همه است و بر هیچ کس پوشیده نیست.

پرستاری به معنای کمک به فرد سالم یا بیمار در درمانگاه یا بیمارستان برای انجام آن دسته از فعالیت هایی است که سبب حفظ و ارتقای سلامت می شود به صورتی که اگر فرد توانایی، اراده یا آگاهی لازم را داشت، می توانست آن فعالیت ها را بدون کمک انجام دهد. در همین راستا پرستار وظایف خود را در قالب 6 نقش درمانی، مراقبتی، حمایتی، هماهنگی، حفاظتی و آموزشی ایفا می کند.

پرستار باید داری ویژگی هایی باشد که بتواند به درستی مسوولیت خود را انجام دهد. اجرای درست فرامین پزشک مهم ترین وظیفه یک پرستار محسوب می شود و نیز عطوفت و مهربانی، محتاط بودن، هوشیاری ، مهارت در انجام کار به بهترین صورت، صداقت، حمایت و بیان واقعیت ها در عین دلگرمی دادن از مولفه های یک پرستار خوب به شمار می روند.

پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا به بهانه ی سالروز ولادت حضرت زینب(س) و روز پرستار، با «خدیجه فتحی» پرستار بیمارستان شهریار به گفت و گو پرداخته است.

خدیجه فتحی با تبریک روز پرستار به مناسبت سالروز میلاد فرخنده ی حضرت زینب(س) درباره رضایت شغلی در پرستاری گفت: رضایت شغلی در پرستاری از 2 دیدگاه مطرح می شود، نخستین امر رضایت معنوی و دومین مورد رضایت مادی است. معمولا با توجه به سختی کار زیاد، کم بودن حقوق و مزایا و بسیار بودن ساعت کاری، سختی کار از نظر جسمی و روحی رضایت شغلی بیشتر از نظر معنوی حاصل می شود. هنگامی پرستار از حرفه ی پرستاری احساس رضایت می کند که بیمار از روند پیشرفت درمان و خدمات ارایه شده به وسیله ی کادر درمان راضی باشد.

این پرستار بیمارستان شهریار مهمترین ویژگی هایی که یک پرستار باید دارا باشد؛ داشتن دانش، مهارت کافی، حس مسوولیت پذیری بالا به همراه قدرت تصمیم گیری سریع در مورد بیمار، صبوری و خوش اخلاقی دانست.

پرستار باید بتواند آن چه را که در تجربه ی عملی به دست می آورد، درونی کند، این گونه فرآیند خودسازی و بازخورد از یادگیری، بینش جدیدی را به وی می دهد و در انجام وظایف به بهترین صورت به او کمک می کند. در دنیای کنونی ارزش پرستار خوب هم طراز با یک پزشک خوب است. در واقع کار یک پزشک خوب هنگامی به حد مطلوب می رسد که یک پرستار خوب و ورزیده مسوولیت بیمار او را بر عهده داشته باشد.

وی در ادامه پرستاری را علم و هنر دانست و افزود: یک پرستار باید علاوه بر دانش لازم، از آمادگی روحی و روانی، صبر و حوصله، روابط عمومی خوب و قدرت تجزیه و تحلیل بالا برخوردار باشد. به عبارت دیگر یک پرستار نمی تواند تنها با تکیه بر دروس دانشگاهی، در کار خود موفق شود بلکه باید از دانش خود در شرایط مختلف و متفاوت به درستی استفاده کند و این امر نیاز به قدرت تجزیه و تحلیل خوب، سرعت عمل و آمادگی روحی و روانی دارد.

خدیجه فتحی با اشاره به توان بالای جسمی و روحی پرستار گفت: پرستار به دلیل در ارتباط بودن با دردمندترین افراد جامعه باید دارای جسمی قوی و روحی توانا باشد تا بتواند از عهده ی شب کاری یا کار در بخش هایی حساس و دشوار مثل C.C.U ، I.C.U، بخش بیماران سرطانی یا بخش سوانح و سوختگی برآید و دچار فشارهای روحی و روانی یا ناتوانی های جسمی نشود.

وی در ادامه یادآور شد: رشته ی پرستاری را به افرادی توصیه می کنم که از نظر شرایط روحی و جسمانی، صبر و تحمل از قدرت و توان بالایی برخوردار هستند، به این دلیل که وقتی وارد حرفه ی پرستاری شوید شرایط سخت کار را درک خواهید کرد به ویژه شرایط برای خانم ها بسیار سخت تر از آقایان پرستار است، زیرا مسوولیت سنگین خانه داری را نیز به عهده دارند.

ساعت کاری زیاد، حضور طولانی مدت مادران در بیمارستان معمولا نارضایتی خانواده را به همراه دارد. ما خیلی از شب ها و روزهای تعطیل در خدمت بیماران هستیم اما اگر همان هنگام خانواده و فرزندمان بیمار و به پرستاری ما نیاز داشته باشند این امر از آن ها دریغ می شود و نمی توانیم از اعضای خانواده خویش پرستاری کنیم.

وی شرایط پرستاران را در بیمارستان های دولتی نسبت به خصوصی بهتر دانست و گفت: قوانین تصویب شده در بیمارستان های خصوصی کمتر اجرا می شود مواردی همچون کاهش ساعت کاری، قانون ارتقا و بهره وری و افزایش حقوق و مزایا.

خدیجه فتحی در پایان خاطرنشان کرد: ما پرستاران همیشه تلاش کرده ایم با همه ی کمبودها و کاستی ها بهترین خدمات را ارایه دهیم. شب و روز در کنار بیماران باشیم با خنده های آنان بخندیم و با غم هایشان ناراحت شویم، بیشتر عمرمان را با بیماران سپری می کنیم و از بیماران و همراهان آنان درخواست می کنیم همانطور که ما موظفیم منشور حقوق بیمار را رعایت کنیم آنان هم منشور حقوق پرسنل درمان را رعایت کنند.