به محض اینکه نماز اول را سلام می داد تکبیر نماز دوم را می گفت و تازه نماز دوم را تمام کرده، نماز سوم را و همینطور دعا و سجده های طولانی ….!!
خلاصه اگر کسی فقط می خواست یک احوالپرسی خشک و خالی هم با او بکند، کلی باید کمین می نشست.
بعضی از بچه ها به او می گفتند: به خودت رحم نمی کنی به فرشته ها رحم کن. بیچاره ها خسته شدند از بس صواب نوشتن. یک راحت باشی هم بهشون بده.
و دیگری اضافه می کرد: ما هم آدمیم و بنده همون خدا که ولش نمی کنی، وقت کردی یه سری هم به ما بزن.
برگرفته از کتاب تبسم رزمندگان
