زندگینامه شهید ابراهیم جلالی

عشق ابراهیم به زادگاهش آبادان، او را به صورت داوطلب به هنگ ژاندارمری آبادان فرستاد. پس از طی آموزش‌های لازم، به گروهان رزمی امام سجاد (ع) در جزیره مینو اعزام شد. پس از مدتی خدمت در جزیره مینو، به پشت جبهه منتقل شد، اما به دلیل علاقه‌اش به دوستان و عشق به لقاءالله، دوباره به جزیره بازگشت. در اواخر خدمت خود، او بر اثر ترکش خمپاره از ناحیه کتف مجروح شد، اما پس از بهبودی، همچنان به جنگ با دشمنان بعثی ادامه داد.

زندگینامه شهید ابراهیم جلالی

زندگی و تحصیلات:

شهید ابراهیم جلالی، فرزند اسماعیل، در سال 1343 در شهر آبادان به دنیا آمد. او در خانواده‌ای کارگری رشد کرد و با پیروزی انقلاب اسلامی، اوقات بیکاری خود را در جهاد سازندگی آبادان سپری کرد. در سال 1359، به دلیل حمله رژیم بعثی عراق به ایران، به همراه خانواده‌اش به زادگاه والدینش، روستای کمارج در کازرون هجرت کردند. ابراهیم برای ادامه تحصیل به شهرستان کازرون رفت و در تابستان 1360 به نورآباد منتقل شد. او در سال 1362 موفق به اخذ دیپلم در رشته علوم تجربی گردید.

زندگینامه شهید ابراهیم جلالی

علاقه‌مندی‌ها و فعالیت‌ها:

ابراهیم جلالی علاقه خاصی به ورزش، به ویژه فوتبال، داشت و به عنوان یکی از اعضای تیم مهاجران جنگ تحمیلی نورآباد شناخته می‌شد. این شهید بزرگوار در تاریخ 23/11/1362 برای انجام خدمت مقدس سربازی به پادگان آموزشی رفت و پس از آن به خوزستان عزیمت کرد. او به گروهان شوشتر منتقل شد و تا ششم آبان 1363 در آنجا خدمت کرد.

خدمت در جبهه:

عشق ابراهیم به زادگاهش آبادان، او را به صورت داوطلب به هنگ ژاندارمری آبادان فرستاد. پس از طی آموزش‌های لازم، به گروهان رزمی امام سجاد (ع) در جزیره مینو اعزام شد. پس از مدتی خدمت در جزیره مینو، به پشت جبهه منتقل شد، اما به دلیل علاقه‌اش به دوستان و عشق به لقاءالله، دوباره به جزیره بازگشت. در اواخر خدمت خود، او بر اثر ترکش خمپاره از ناحیه کتف مجروح شد، اما پس از بهبودی، همچنان به جنگ با دشمنان بعثی ادامه داد.

شهادت:

بدون اینکه خانواده‌اش از مجروحیت او مطلع شوند، ابراهیم در تاریخ 14/2/1364 به جزیره مینو بازگشت. در روز دوشنبه 16/2/1364، که مصادف با میلاد با سعادت حضرت ولی عصر (عج) بود، در حدود ساعت یک بعد از ظهر، بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن بعثی به درجه رفیع شهادت نائل گردید. یکی از همسنگرانش، پس از شنیدن انفجار خمپاره، به سرعت از سنگر بیرون آمد و او را به بیمارستان منتقل کرد. در حدود 50 متری سنگر، ابراهیم چشمانش را باز کرد، نگاهی به دوستش انداخت و لبخند زد، و در همان لحظه جان خود را تسلیم کرد.

یاد و خاطره:

به نقل از یکی از دوستانش، سنگر آنان به سنگر ابراهیم معروف بود و او به خوش‌رفتاری و مهربانی‌اش شناخته می‌شد. هر کس که ناراحتی و اندوهی داشت، برای رفع آن به او مراجعه می‌کرد. ابراهیم جلالی در تاریخ 21/2/1364 با شکوه و عظمت در نورآباد تشییع و سپس در زادگاه پدرش، روستای کمارج، در محوطه امامزاده جعفر کمارج به خاک سپرده شد.

روحش شاد، یادش گرامی و راهش پررهرو باد.

نظر شما

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x